یادگیری مفهوم ” جهانی شدن ” یا همان ” جهانی سازی ” و فواید آن دشوار نیست. جهانی شدن به معنای تولید کالا و صادرات کالا توسط کل جهان به کل جهان با توجه به قوانین بین الملل می باشد. حالا تعریف خیلی خوبی از جهانی شدن از ویکیپدیا برای شما آوردم.
جهانی شدن فرایند کنش متقابل و یکپارچگی مردم، شرکت‌ها و دولت‌ها در سراسر جهان است. جهانی شدن به علت پیشرفت فناوری و حمل و نقل رشد کرد.
افزایش کنش متقابل جهانی، رشد تجارت، ایده‌ها و فرهنگ بین‌المللی را به‌همراه دارد. جهانی شدن بیشتر یک فرایند یکپارچگی و کنش متقابل اقتصادی است که با جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی پیوند خورده است. اگرچه درگیری و دیپلماسی همواره بخشی از تاریخ جهانی شدن – به ویژه جهانی شدن مدرن – بوده‌است.
طبق برخی دیدگاه‌های موافق با جهانی سازی ، این اتفاق در صورت انسجام میتواند سبب گسترش تولید کالا و صادرات کالا و پیوندها و ارتباطات متقابل فراتر از حد دولت‌ها شود و اهمیت محلات و قومیت‌گرایی را به حداقل برساند.
جهانی شدن در حقیقت از پیامدهای نوزایی تمدن صنعتی و انقلاب تکنولوژی و گسترش سرمایه‌داری است که در صورت تحقق دور از فساد و نقص میتواند به موجب فرایندهای پیچیده، جوامع مدنی را جایگزین دولت شهرهای سنتی کرده و در تعاملی برابر به صورتی متوازن باعث توسعه همگانی گردد.
ویژگی‌های جهانی شدن
رشد تجارت جهانی و تنوع معاملات بین‌المللی
رشد بی‌سابقه سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی (FDI)و افزایش جریان سرمایه بین‌المللی
رشد تجارت پول و سرمایه و صادرات کالا
جریان آزادانه خدمات تولیدی . تولید کالا
توسعه صنعت گردشگری
انتقال سریع و رو به رشد گسترش فناوری
شکل‌گیری شرکت‌های بزرگ چند ملیتی
تشدید گرایش و تمایل کشورها به عضویت در سازمان‌ها و بلوک‌های اقتصادی منطقه‌ای
مهاجرت نیروی کار در سطح بین‌المللی
گسترش ارتباطات و رسانه‌ها و فرایندهای تبادل اطلاعات در سراسر نقاط جهان و پدید آمدن دنیای مجازی ارتباطات و اطلاعات
ادغام و تبادل شاخصه‌ها و رفتارهای فرهنگی
تغییر نگرش‌ها، ایدئولوژی‌ها، هنجارها و…
نازک‌تر شدن پوسته دولت‌ها و ایجاد پیوندهای میان مردمی
جهانی سازی چگونه شروع می شود؟
با ازبین بردن صادقانه و کامل مرز های تجارت جهانی به صورت فرضی، کل جهان میتوانند برنده باشند. کشورهای فقیر با بکار گیری نیروی انسانی کارگر میتوانند با دستمزد پایین، برای شرکت های بین المللی کار کنند. تولید کالا و صادرات کالا کنند.
با گذشت زمان، این همکاری میتواند باعث کم شدن فقر در آن کشور و افزایش تولید کالا و صادرات کالا شود.
با درنظر گرفتن این که کانسپت جهانی شدن اجرا شود و این شرایط به صورت عادلانه باشد و با تشکر از تولید کالا کشور های دیگر و واردات کالا توسط کشور های دیگر، مردم کشورهای پولدار میتوانند از تنوع کالای بیشتری با قیمت بهتر برخوردار شوند. این مورد می تواند دلیل خوبی برای سرمایه گذاری کشور های پولدار در بقیه نقاط جهان که دارای پتانسیل پیشرفت هستند، باشد.
با توجه به محدودیت و ظرفیت تولید کالا هر کشور با این روش، بازدهی در کل جهان بالا می رود.
به طور مثال اگر کشوری قدرت کافی برای تولید کالا لباس نداشته باشد یا توجیه اقتصادی نداشته باشد. میتواند لباس را وارد کرده و تمرکز خود را روی تولید کالا و صادرات کالا هایی بگذارد که در آن، قدرت و مهارت بیشتری دارد.
به ظاهر جهانی سازی می تواند این کره خاکی پر تنش را تبدیل به یک بهشت برای تمامی انسان ها کند اما متاسفانه هنوز این اتفاق آن جور که باید و شاید به چند دلیل، نیوفتاده است.
اول: حرف و عمل بیشتر کشور ها با هم متفاوت است. مثلا، کشور های پولدار، کشور های فقیر را به جای اینکه به تولید کالا و صادرات کالا با کیفیت تشویق کنند، با ترفند های سیاسی، نظامی و اجتماعی ، آنها را برای فروش منابع طبیعی تشویق میکنند. به جای اینکه برای تولید کالا درجه ۱ تشویق کنند.
دوم: اکثر کشور ها قصد دارند ارزش پول خود را پایین بیاورند چون باعث تقویت صادرات کالا ها می شود
سوم: مرسوم شده هر موقع چیزی اشتباه شد انگشت تقصیر به سمت جهانی شدن باشد.
در دنیای واقعی جهانی شدن به آن گونه که باید و شاید انجام نمیشود و سیاست مدارانی که از تولید کالا با کیفیت کشور های دیگر جلوگیری می کنند و این تنش ها را در دنیا بوجود می آورند، قبل این حرفا، کاشکی یه نگاه توی آینه مینداختن.
در نهایت بیشتر مردم جهانی شدن را مقصر وضعیت فعلی میدونند ولی بیایین رو راست باشیم. خود ما خرابش کردیم
آیا وضعیت الان واقعا دارای اصول اساسی جهانی شدن است؟ آیا ما واقعا از اسول جهانی شدن پیروی می کنیم یا هر کشوری به فکر منافع خودش است؟
وضعیت الان جهانی سازی هست یا یا فقط یک نمایش خیمه شب بازیه؟؟؟
لطفا نظر خود را به ما بگید. مرسی
