به مناسبت ورود زنان به استاديوم

blank**خیلی خوشحالم میکنی آخر مطلب نظرت رو بگی. مرسی 😉

امروز کلی خوندم که برای ورود بانوان ایرانی به استادیو ها نوشته بودن “تاریخ فراموش نخواهد کرد”.

نه موافق نيستم تاريخ فراموش ميكنه که برای چنین مسئله ساده ای چگونه کلی دختر، کلی سال، در به در برای ورود به استادیوم ها، آنهم فقط برای نشان دادن حقوق اولیه شان چه تلخی هایی را تحمل کردن . تاریخ لعنتی خیلی زود فراموش ميكنه که پشت این خنده ها و شور و شعف انرژی بخش دختران ایرانی، چه اشک ها و حسرتهایی پنهان ست. تاریخ مثل همیشه فراموش خواهد کرد که این دستاورد،فقط یک گام به سمت مسیریست که صلح و برابری انتهایش خواهد بود. بزاريد بگم که تاریخ چه چیزهایی رو فراموش نخواهد کرد.
خنده های زیبای شما دختران، رقص پرچم ایران و ثبت تصاویر غرور انگیزش و جهانی که ستایشگر چنین تصویری خواهد بود
به قدری زیباعه که هر تلخی و زجری را که برای این لحظه تحمل كردين رو پاک ميكنه. و تاریخ به همین دلیل زیبا به شکلی ناعادلانه فراموش ميكنه که چگونه آمدید. ولی بودنتون رو ثبت خواهد کرد.
این تاريخه پر از انحراف میدونه که فعلا فقط اجازه رقصاندنه پرچم رو داريد ولی با اشتیاق با آب و تاب و نورانی این لحظه را به رخ آیندگانمون ميكشه،
اما اينو برای دختران آبی پیش از امروز می نویسم.
به ثبت این لحظه و به این بی عدالتی تاریخ و تاریخ نویسان راضی باشين وبدونين که برای امید و انگیزه آیندگان، به ادامه مسیر شما، دیدن چنین تصاویری و خواندن چنین تاریخی تنها امیدشان برای مبارزه و رسیدن به هدف های تازه ميشه. پس بزاريد تاریخ اشک های گذشته رو با خنده های امروزبپوشونه ، شاید که سال های بعد همه ما باهم شاد تر و واقعی تر هر انچه كه هست را برقصانیم…

👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید

blankشاید از اینا هم خوشت بیاد 😉